تاریخ

با یک نگاه از بالا به پایین، سیر تاریخ با تمام فراز و نشیب‌هاش، می‌تونه یه سیر طبیعی و اجتناب‌ناپذیر بوده باشه، برای رسیدن به نسل‌هایی که هم تحمل سختی‌ها و قدرت جنگ و دفاع رو داشته باشن، و هم شعور صلح، آزادی و همزیستی رو داشته باشن. البته این نسل ما نیستیم، بلکه ما هم قسمتی از این تکامل تدریجی هستیم.

ذهن

مرد رهگذری که کاپشنش رنگ قرمز رو در کنار توسی داشت، بلافاصله من رو یاد بانک ملت انداخت! ذهن انسان عملکرد عجیبی داره بعضی وقتا.

سرویس

سرویس یکی از مسخره‌ترین کلماتی هست که از لاتین وارد فارسی شده! خود اونا کلی معانی اصطلاحی کاملاً مختلف براش دارن، ما هم چند تا معنای رسمی و عامیانه اضافه کردیم.

۱- سرویس بهداشتی (که همون سرویس میگن) که البته باید شامل دستشویی و حموم باشه ولی فقط به دستشویی میگن.
۲- ماشین یا سرویس رفت و آمد (باز همون سرویس)
۳- سرویس کردن وسایل (خدمات پس از فروش)
۴- سرویس اطلاعاتی یا همون سازمان جاسوسی (که معمولاً خیلی مفهوم خدمت کردن رو نداره)
۵- ضربهٔ اول در ورزش‌هایی که با راکت انجام میشه (که بازم زیاد به خدمت مربوط نمیشه)
۶- مجموعه‌ای از ظروف هم‌جنس(یا قاشق و چنگال یا حتی میز و صندلی) که از اسمش به نظر میاد برای پذیرایی استفاده میشه

جریان

سلام

(بعد از عمری اومدم پست بذارم)

همیشه یه عده هستن که در جهت جریان رود شنا می‌کنن، با این فرض که مسیر رود رو خوب می‌دونن، سریع‌تر از بقیه به مقصد می‌رسن. ولی اگه اشتباه کنن و مثلاً رود به آبشار برسه، اولین افرادی هستن که از بین میرن.
یه عده هم هستن که بر خلاف جریان رود شنا می‌کنن، به حساب اینکه رود به جای مناسبی ختم نمیشه، ولی این افراد اگه قدرت و عزم کافی نداشته باشن به هیچ جا نمی‌رسن و احتمال هلاک شدنشون هم زیاده.
دستهٔ سوم، سعی می‌کنن به سمت کنارهٔ رود شنا کنن تا خودشون رو از رود بیرون بکشن و بعد مسیر حرکت خودشون رو در خشکی انتخاب کنن. این افراد اگه هوش و همت کافی داشته باشن بالاخره می‌تونن مقصدشون رو پیدا کنن. وگرنه قربانی حوادث غیرمنتظره میشن، و یا برای همیشه آواره می‌مونن.
ولی اکثر افراد، مثل یک تکه‌چوب خودشون رو به جریان آب می‌سپارن.

فکر می‌کنم خودم جزو دستهٔ سوم هستم.

هر چیزی...

هر چیزی خریدارش زیاد شود، خودش هم زیاد می‌شود، جز درد و غم.

هر چیزی را فشار دهی عقب می‌رود یا ساکن می‌ماند، جز خشم و پرخاشگری.

هر چیزی را تقسیم کنی کم می‌شود، جز دانش.

هر چیزی که از دست رفت، دوباره ممکن است به‌دست بیاید، جز وقت.

انتشار StarCalendar 2.1.0

روش دانلود و نصب دقیقاً مثل ورژن‌های 1.9 به بعد هست

https://sourceforge.net/projects/starcal/files/starcal2/2.1

https://github.com/ilius/starcal2

مهم‌ترین تغییرات ار ورژن 2.0.3

پنجرهٔ جستجوی رویدادها که از طریق پنجرهٔ مدیریت رویدادها -> منوی فایل، قابل دسترسی هست

تغییر ساختار نوع تقویم‌ها که در پنجرهٔ ترجیحات، تب عمومی بود. در این شکل جدید، فقط نوع تقویم‌های فعال و غیرفعال و ترتیبشون رو تنظیم می‌کنید. برای تغییر رنگ و فونت و مکان شمارهٔ روزها در تقویم ماه (که قبلاً در این قسمت بود)، باید به پنجرهٔ ترجیحات برید و روی ردیف «تقویم ماه» کلیک کنید... برای واضح‌تر شدن قضیه، یک اسکرین‌شات می‌گذارم

در کشور افغانستان هم از تقویم جلالی استفاده میشه، ولی برای نامگذاری ماه‌ها بجای «فروردین، اردیبهشت، خرداد ...» از اسامی صورت‌های فلکی «حمل، ثور، جوزا...» استفاده می‌کنن، که تحت عنوان نامهای «دری» در برنامه شناخته میشه.

در زبان پشتوی افانستان و کردی هم از نام‌های دیگه‌ای استفاده میشه.

در این نسخه، شما می‌تونید تنظیم کنید که از کدوم روش برای نامگذاری ماه‌های جلالی استفاده بشه.

باید به پنجرهٔ ترجیحات -> پیشرفته -> نام ماه‌های جلالی مراجعه کنید

برای اطلاعات بیشتر هم به ویکی‌پدیا مراجعه کنید

افزودن پشتیبانی از تقویم اتیوپیایی

اضافه شدن گزینه‌های بیشتر به پنجرهٔ شخصی‌سازی

بهینه‌سازی در رویدادها از جمله تغییرات الگوریتمی و ساختاری

و طبق معمول رفع تعدادی باگ، بهینه‌سازی و تمیزکاری در قسمت‌های مختلف

اوبونتو روی موبایل

 

خبر موبایل اوبونتویی رو که شنیدم اصلا شوکه نشدم. چون قبلاً هم بود فقط بصورت مجازی روی اندروید. حالا که مستقیم اجرا میشه باید پرفورمنس‌ش بالاتر باشه. و البته رابط کاربری‌ش طبیعتاً فرق داره چون اسکرین کوچیک شده.

ولی یه مقدار داره حوصله‌م سر میره از اینکه اوبونتو توی همه‌چی داره دخالت می‌کنه. مثل فوتبال حاشیه‌ش زیاده. در مورد موبایل هم فکر نمی‌کنم بتونه با اندروید رقابت کنه. خودم یه مدت تب maemo و meego داشتم. آخرش به این نتیجه رسیدم که موبایل جای لپ‌تاپ رو نمی‌گیره، و یک سیستم‌عامل نمی‌تونه همه‌جا بهترین گزینه باشه. حتی با داغ شدن بازار تبلت و از بین رفتن مرز بین موبایل و کامپیوتر و تلویزیون و ماشین و ... باز هم به نظر من تا وقتی این همه تنوع سخت‌افزاری توی حوزهٔ دیوایس‌های تاچ وجود داره، اندروید بخاطر ذات قابل‌حمل بودنش خیلی جلوتره. (اونایی که میگن موبایل و دسکتاپ با هم فرقی نداره، به تنوع سخت‌افزاری و معماری‌ها در حوزهٔ موبایل توجه کنن. توی دسکتاپ قریب به اتفاق سیستم‌ها i386 و x86_64 هست)

و احساس می‌کنم تا وقتی نرم‌افزار آزاد به معنای واقعی و کامل رایج نشه، این حرکت‌ها مسخره‌س. چرا که هنوز موبایلی که کل نرم‌افزارش آزاد باشه نیست یا خیلی معدود هست. موبایل‌های اندرویدی و حتی N900 هم درایورهاشون غیرآزاد هست. حالا اوبونتو اومده در حوزهٔ موبایل از چی دفاع کنه؟ از نرم‌افزار آزاد؟ از لینوکس (که اندروید هم کرنل‌ش لینوکس هست)؟ یا اینکه صرفاً عاشقان Unity رو خوشحال کنه؟

یا شایدم کنونیکال داره سعی می‌کنم اوضاع غیرعادی تجاری‌ش (و اینکه با کمک‌های خیرخواهانهٔ یک نفر جلو می‌رفت و در واقع بیزینس نداشت و تا الآن هم نمی‌دونم به سود رسیده یا نه)، با فروش موبایل‌های اوبونتو جبران کنه و واقعاً وارد بیزینس بشه.

البته گوگل هم از این پستی‌ها و بلندی‌ها داشته. ولی صاحبان گوگل آدم‌های نابغه و منطقی بودن و هستن... (نه به قول بهروز شفیعی، دیکتاتورهای خیرخواهی مثل مارک‌شاتلورث)

به هر حال اینها نظرات و بلکه گمان‌های شخصی‌م هست. و قطعاً این جور حاشیه‌ها در خارج از دنیای اوپن‌سورس/نرم‌افزار آزاد خیلی خیلی بیشتره.

و از طرفی رقابت هر چی بیشتر باشه پیشرفت سریع‌تره. گرچه من با دسپاچه‌گی در توسعهٔ نرم‌افزار موافق نیستم ولی بعضی وقتا آدم باید رقبا رو ببینه تا حواسش جمع بشه که از قافله عقب نمونه.

از دیده مثبت‌اندیشانه هم اگه موبایل‌های اوبنتویی بیاد که کاملاً آزاد باشه (حتی درایورهاش) خیلی عالی میشه. و اگه بتونه برنامه‌های اندروید رو هم اجرا کنه که نور علی نور... فقط امیدوارم به سرنوشت maemo و meego دچار نشه...

بیت‌کوین و پول مجازی توزیع‌شده یا مرکزی

رادیو گیک رو گوش دادم:

http://jadi.net/2012/09/radio-geek-royaye-fridman/

ایدهٔ بیت‌کوین من رو کاملاً قانع نکرد.

چون ما داریم از سی‌پی‌یو بعنوان یه منبع درآمد استفاده می‌کنیم نه بعنوان وسیله‌ای برای تولید که درآمد هم میاره.

مثلاً کسی که از طریق تولید و فروش نرم‌افزار، سخت‌افزار، غذا، خونه، لباس و غیره کسب درآمد می‌کنه، داره یه چیز مفیدی تولید می‌کنه. و در ازای مصرف انرژی و گرم‌شدن جهانی، داره به آسایش جامعه هم کمک می‌کنه. اما بکار گرفتن سی‌پی‌یو و مصرف برق برای تولید رشته‌ای که امضاش توی فلان رنج باشه تا یه پولی به ما برسه، به نظر من احمقانه‌س و باعث تشدید گرم‌شدن جهانی میشه.

به نظر من، سیستم اقتصادی نمی‌تونه کاملاً غیرمتمرکز باشه. از طرفی چون اعتماد رو نمیشه کاملاً با پول خرید، پس ۱۰۰ درصد هم نباید دست دولت‌ها و پولدارها باشه. باید چیزی بین این دو تا باشه. من فکر می‌کنم یک نظریه‌ای دارم در این زمینه که ارزش مطرح کردنش رو داشته باشه.

یه درخت رو فرض کنید (از دید نظرهٔ گراف) که یک سازمان کاملاً بی‌طرف (مثل بنیاد وب آزاد یا بنیاد نرم‌افزار آزاد) در راس قرار داره. این سازمان یک دفتر مرکزی در هیچ جایی نداره و اعضائش از طریق رای‌گیری بین تمام کاربران اینترنت انتخاب می‌شن.

هر دولتی می‌تونه یک مرکز توزیع پول مجازی باشه و یک گره زیر این ریشه (سازمان بی‌طرف) قرار داره.

هر سازمان، کامیونیتی و شبکه‌ای از کاربران اینترنت هم یک گره در این درخت هست. هر کاربر نهایی هم یک گره در ایند درخت هست. هر گره، به گره‌های والدش اعتماد داره، یا حداقل در یک فیلد خاص اعتماد داره.

مثلاً من بعنوان یه کاربر ایرانی لینوکس، یک کیف پول در زیر گره دولت ایران (در این درخت) دارم که باهاش محصولات غذایی و پوشاک یا اجناس فیزیکی و سطح پایین رو می‌خرم. چون به هر حال محصولاتی هستن که در همیجا معمولاً تولید میشن و انتقال پول بین گره‌ها راحت‌تره (هر چی تعداد واسطه‌ها بین دو گره درخت کمتر باشه، بهتر و انتقال وجه مطمئن‌تره)

و از طرفی اگه در مورد مثلاً محصولات غذایی نخوام به حکومتم اعتماد کنم، اصلاً نباید اینجا زندگی کنم.

ولی فرض کنید من یه کیف پول هم دارم در یک سازمانی زیرشاخه‌های مجازی‌ش (گره‌های فرزندش) محصولات سخت‌افزاری سازگار با اوپن‌سورس تولید می‌کنن و من قراره زیاد از این مجموعه شرکت‌ها خرید کنم. پس این جور محصولات رو با این کیف پول خرید می‌کنم.

می‌تونم چند کیف پول داشته باشم نزد چند ارگان مجازی (وبسایت) یا حقیقی (شرکت یا دولت) که توی هر کدومش یه مقدار پول دارم. بسته به میزان اعتمادی که به هر کدوم (و گره‌های والدشون) دارم، و میزان خریدی که می‌کنم از هر کدوم.

پس انتقال وجه بین دو فرد، یا بهتر بگیم بین دو کیف پول، میشه یک مسیر بین دو گره در این درخت، که باید تمام گره‌های واسطه، قابل اعتماد باشن.

Partition Table Structure

Partition Table Structure

سلام
با بسته شدن wordpress.com احساس کردم بهتره این مطلب رو که چند سال پیش گذاشته بودم، دوباره توی وبلاگ جدید پست کنم.

یه نموداری رو درست کردم که ساختار پارتیشن‌بندی هارد رو در حالت‌های مختلف نشون بده. مخصصوصاً برای کسایی که میخوان لینوکس نصب کنن(اونم رو یه هاردی که ویندوز یا دیتا روش هست) درک کردن ساختار partition table خیلی کمک میکنه. متأسفانه حتی خیلی از لینوکس‌کارهای نسبتاً باتجربه هم ساختار Partition Table هارد رو درست درک نکردن و فرق بین Primary و Logical و Extended رو نمیدونن(حتی بعضی‌ها فرق بین Extended با فرمت ext3 رو نمیدونن). توصیه می‌کنم به این نمودار حسابی دقت کنید و برید توی بهرش تا ساختار Partition Table هارد رو درک کنید، چون زیربنای پارتیشن‌بندی درست همین هست، اگه اینو یاد بگیرید با هر ابزاری که دم دستتون باشه می‌تونید پارتیشن‌بندی کنید.

این مستطیل‌های افقی که می‌بینید(یازده تا) که از هم جدا هستن، هر کدوم یه هارد هستن، در واقع چند مثال از حالت‌های مختلف پارتیشن‌بندی هستن.
پارتیشن Extended ظرفی برای پارتیشن‌های Logical هست. در واقع Extended یه پارتیشن مجازی هست یعنی ما نمی‌تونیم ازش مستقیماً برای ذخیره‌سازی دیتا استفاده کنیم. در واقع ما فقط از پارتیشن‌های Primary و Logical برای ذخیره‌سازی دیتا استفاده می‌کنیم.
هر هارد حداکثر یک پارتیشن Extended میتونه داشته باشه(یعنی یا یدونه یا هیچی). و حداکثر 3 پارتیشن Primary میتونه داشته باشه(و حداقل هم یکی). البته اگه Extended (و در نتیجه Logical) نداشته باشید می‌تونید 4 تا Primary هم داشته باشید. اما هر تعداد Logical ها محدودیت نداره، به شرطی که یدونه Extended داشته باشیم، اونوقت هر تعداد که خواستیم می‌تونیم داخلش Logical بذاریم.
اگه هارد رو به یه اداره یا شرکت تجاری تشبیه کنیم، پارتیشن(های) Primary مثل مدیر(های) شرکت هستن، و پارتیشن Extended رو میشه به محل کار کل کارمندان شرکت تشبیه کرد که هر پارتیشن Logical مثل یکی از کارمندان شرکت هستن.
فرمت‌های مختلف پارتیشن مثل fat و fat32 و ntfs و ext2 و ext3 و reiserfs و... ربطی به نوع پارتیشن(Primary و Logical و Extended) نداره، یعنی یه پارتیشن چه Logical باشه چه Primary میتونه هر فرمتی(مثل ext3 و ext4 و fat32) داشته باشه. این فرمت‌ها نحوهٔ ذخیره‌سازی دیتا روی پارتیشن رو مشخص می‌کنن(پارتیشن Extended هم که گفتم مجازی هست و مستقیماً برای ذخیره‌سازی دیتا استفاده نمیشه پس براش فرمت تعریف نمیشه)
به قول فلاسفه نوع پارتیشن، خاصیت ذاتی پارتیشن هست(نمی‌تونه تغییر پیدا کنه). اما فرمت پارتیشن خاصیت عرضی هست(می‌تونه تغییر کنه).
یه پارتیشن رو میشه به راحتی فرمت کرد و فرمتش رو تغییر داد، ولی یه پارتیشن Logical رو نمیشه به Primary تبدیل کرد! یا بالعکس!
نکتهٔ آخر اینکه در روش اسم‌گذاری لینوکس، اسامی sda1 و sda2 و sda3 برای پارتیشن‌های Primary رزرو شده، یعنی اگه یدونه Primary هم داشته باشید، پارتیشن بعدی(که باید Extended باشه) اسمش sda4 هست و Logical های داخلش اسامی sda5 و sda6 و... دارن.
دیگه بیشتر از این فکر نمی‌کنم نیاز به توضیح داشته باشه. ولی باز اگه جای مبهمی بود بگید.
موفق باشید

ubuntu12.04-party-tehran

دیروز جشن انتشار اوبونتو 12.04 در تهران برگذار شد.
نسبتاً خوب بود و خوش گذشت. از دوست عزیزم دانیال بهزادی و بقیهٔ دوستانی که کمک کردن تشکر می‌کنم.


چون قرار بود کارگاه برنامه‌نویسی باشه، پرزنت آماده نکرده بودم. همونجا بهم گفتن که کنفرانس هست، یه چیزی سریع نوشتم و ارائه دادم و بعدش هم سوال و جواب.
الآن فایل‌ش رو تکمیلش کردم و آپ کردم:

PDF

ODP